Martijn Niemeijer

Eigenlijk had ik het al honderd keer eerder overwogen, nu moest ik zorgen dat ik alles perfect doordacht. Ik wist best: jongens van zeventien deden dat soort dingen niet en ik kon ervoor in de bak komen. Maar als ik geen fouten maakte, waarom zou het dan niet lukken?

Otis. Zeventien jaar. Vader onbekend. Moeder knettergek, of in ieder geval een egoïstisch kreng met wie hij leeft in een flat met twaalfhonderd mensen en negentig nationaliteiten. Belangrijkste levensles: je moet het allemaal alleen opknappen. Dan vindt hij in de flat een klein meisje dat is achtergelaten door haar ouders. Wat moet hij doen? Weglopen? Of doet Otis iets wat niemand ooit voor hem gedaan heeft: blijven? Maar hoe passen kinderogen in zijn rauwe leven?

Eigenlijk had ik het al honderd keer eerder overwogen, nu moest ik zorgen dat ik alles perfect doordacht. Ik wist best: jongens van zeventien deden dat soort dingen niet en ik kon ervoor in de bak komen. Maar als ik geen fouten maakte, waarom zou het dan niet lukken?

Otis. Zeventien jaar. Vader onbekend. Moeder knettergek, of in ieder geval een egoïstisch kreng met wie hij leeft in een flat met twaalfhonderd mensen en negentig nationaliteiten. Belangrijkste levensles: je moet het allemaal alleen opknappen. Dan vindt hij in de flat een klein meisje dat is achtergelaten door haar ouders. Wat moet hij doen? Weglopen? Of doet Otis iets wat niemand ooit voor hem gedaan heeft: blijven? Maar hoe passen kinderogen in zijn rauwe leven?