Ottilie Bolder is een arm meisje van 13 jaar, dat samen met haar broertje Waldemar (ofwel Wallie) en haar altijd dronken moeder in de Oskeller leeft. Op een nacht wordt Wallie ontvoerd. Ottilie, vastbesloten om haar broertje terug te halen, reist hem achterna. Al snel komt ze erachter dat Wallie ontvoerd is door de drochtenjagers, die de jongens opleiden om te jagen. Meisjes zijn daarbij absoluut níét welkom.
Maar waarom leren de jongens jagen? En wie zijn die drochtenjagers nou eigenlijk? Zijn het Lechlanders? Het volk waarmee Oskeller in oorlog was? Ottilie is vastbesloten om daarachter te komen. Voor Wallie.Ottilie verkleed zich als een jongen en sluit zich aan bij de jacht om haar broertje te bevrijden, maar algauw komt ze erachter dat dat nog niet zo makkelijk is…
‘Ottilie en de drochtenjagers’ is een verhaal dat laat zien hoeveel mensen om elkaar kunnen geven, en dat er achter de eerste indruk vaak iets heel anders schuilt. Het laat zien dat alles mogelijk is, als je er maar in gelooft.
Het is een boek dat je echt ‘lekker’ kan lezen, na de eerste 2/3 hoofdstukken zit je al helemaal in het verhaal. Het grootste deel van het verhaal is echt fantasie. Het is een compleet andere wereld met mysterieuze beesten, betoveringen en meer. Ik vond het erg leuk dat, ondanks de compleet andere wereld, je toch veel dingen uit de mensen van nu herkent. Denk aan, zelfzuchtig zijn of wantrouwen, maar ook aan geloven in iemand of behulpzaamheid. Zo worden de karakters op een leuke manier tot leven gebracht.
Het boek is zo leuk geschreven, het lijkt wel of de schrijfster constant vrolijk was toen ze het boek schreef. Dit boek is een echte aanrader, zo een die je niet kan wegleggen als je erin begonnen bent, en waar je je begint af te vragen of die wereld misschien wel echt bestaan heeft. Dus je bent gewaarschuwd…