Dit vierde blogje gaat over  “Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen, door Susin Nielsen.

Het leven van Henry (13 jaar) staat compleet op zijn kop als HET gebeurt. Ze verhuizen naar een andere stad, waar niemand ze kent. Henry probeert een nieuw leven op te bouwen op school, maar dat gaat niet zo makkelijk. Zijn moeder blijft bij haar ouders, terwijl zijn vader en hij in een appartement in hun nieuwe stad wonen, met bemoeizuchtige bewoners, zoals zijn buurman, die tot laat in de nacht naar reclames kijkt, en altijd curry’s voor hem maakt, en Karen, de vrouw met zeer onpraktische schoenen die een beetje te gezellig wordt met zijn vader. Op school maakt hij meteen vrienden met Farley, een levend stereotype van een Nerd. Hij sleept Henry keer op keer mee naar een bijeenkomst van een groepje andere nerds, om een soort quiz te doen. Daar ontmoet hij Alberta, een bijzonder lomp meisje met recycle-kleding. Henry, zijn vader en zijn moeder proberen allemaal op een andere manier HET te vergeten, en dat botst soms wel eens met elkaar.

Ik vond dit een supermooi, super ontroerend, maar ook erg grappig boek. Het gaat over een erg zwaar onderwerp, maar het is Henry die over dit alles schrijft, en die doet er vaak luchtig over, afgewisseld met serieuze stukken. Een van de mooiste dingen aan dit boek is hoe Henry’s kijk op de andere personages veranderd. Farley is eerst een typische nerd, maar blijkt een loyale, trouwe vriend te zijn met dezelfde interesses. Zijn hippie-achtige therapeut Cecil is een prutser waar Henry niks van moet hebben, maar later raakt hij toch wel op hem gesteld. Ook Karen en zijn buurman blijken hele andere mensen dan hij eerst had verwacht.

Het boek laat je ook in spanning, want je weet pas op de laatste 20 pagina’s alles over HET, dat is waarom ik er nu niet zo veel over kan zeggen.

Het is ook een heel echt verhaal, en Henry schrijft alles precies op zoals het is. Over hoe hij zich ook schuldig voelt over HET, maar tegelijkertijd boos is op Jesse. Dat hij boos is op zijn ouders omdat ze niet gewoon bij elkaar zijn, maar uiteindelijk toch wel inziet dat het misschien beter is.

Ik zou het zeker aanraden aan… eigenlijk gewoon iedereen. Je mist echt iets als je dit niet hebt gelezen. Het is geschikt voor mensen die van grappige verhalen houden, maar ook van serieuze, emotionele verhalen, en dat gaat bijzonder goed samen.

Dus: Lees lees lees lees lees NU “Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen”!

-Jip